Afscheid van de moeder van vriendje van Jord

Heel mooie blogs van bikkel Claar, over hoe het begon en ging... 
Ze heeft aan een aantal artikelen meegewerkt, omdat ze er achter kwam dat er weinig oog voor kinderen was en is. En dat daar nog veel eer te behalen is. Net zoals dat voor de kinderen nodig is van een ouder met FTD. Daar is nog niets voor... want ze rouwen al tijdens het hele proces... een lang afscheid nemen van... 

Jord en de oudste zoon Lucas voetballen in de JO15-1 en wonen bij elkaar om de hoek, deze zomer samen op surfkamp en Jord is gezellig een keer met ze mee op vakantie geweest een midweek naar Zeeland. Wat was het fijn dat we nog net niet op vakantie waren toen Claar overleed, dat we naar het afscheid konden gaan, fijn voor Lucas en goed en fijn voor Jord ook dat hij er kon zijn voor zijn vriend, en natuurlijk is dit ons 'voorland', we weten alleen niet wanneer... was al bijna in januari het geval. Maar dan is het mooi dat hij kan zien hoe het gaat, en kunnen we erover praten. Openheid hierover is zo belangrijk, dat je er gewoon over kan praten, geboren worden, leven en doodgaan, het hoort er allemaal bij. En liever geen taboe erop of moelijk doen. 
Lucas zei ook al tegen Jord dat het bij ons eigenlijk ook al zo is.. wijze mooie woorden van een 'puber'. En soms hoeven die mannen niets te zeggen, het feit dat ze het weten van elkaar is al voldoende. 

Er zaten dan ook 5 vrienden op een rij, de 'zaal' was vol, ondanks dat het vakantie was, kan je nagaan dat als het geen vakantie was geweest, dan kon niet iedereen er in. 
Het was zo mooi, ik ging stuk op een mooi nummer, so wie so raakte alles me, komt het dichtbij. Gelukkig waren er andere voetbalouders/buren en ik werd even fijn vastgehouden. 

De jongens stonden later gezellig bij elkaar, snoepjes, mobielen, lachen.
Vrienden, buren en familie die proosten op Claar, op het leven. M O O I. Erg bijzonder. 

youtube : 

ik zal nog kijken of ik de linkjes erbij kan zetten. Of het knippen en plakken lukt. 

www.updateclaar.nl 

X Margreet