Wederom een rollercoaster... 10 mndn na de vorige....

er werd meteen heel rustig gezegd dat het niet goed ging met JW, wederom aan het stikken, door verslikking, en dat ik zo snel mogelijk, veilig moest komen. Bleef rustig en zei tegen de verpleegkundige dat ik mijn collega uit de auto zou zetten en er aan kwam. We waren net uit De Bilt vertrokken en de afslag Amersfoorste weg voorbij, kon haar bijna bij de bushalte afzetten en keren... 

Hmmm, maar binnendoor rijden, snelweg zal wel druk zijn, 17.45 uur... Daar was het ook wel druk, ik ondertussen mn mobiel op de intercom, Niels en mijn zus Linda gebeld en geinformeerd, of ze moesten komen, nee, ik kijk eerst wat ik aantref... 
Jord ging al naar de voetbaltraining, Renée was onderweg naar haar vriendje.. wat zal ik doen? 
Eerst maar zien, voordat ik paniek zaai?!!? en niet meer bellen maar op het verkeer letten... 

Er gaat dan van alles weer door je heen, was wel rustiger dan de vorige keer, maar dat was dan ook dikke paniek, en zeer heftig. En nu stonden so wie so de protocollen als een HUIS.
En was en is alles heel erg duidelijk, wat wel en niet.... Duidelijkheid geeft rust voor alle partijen....

De verpleegkundige zei later ook : moeilijk hoor, dan neem jij zo vrolijk de telefoon op met : met Margreet.. en moet je dit nieuws vertellen. 

Het verkeer schoot niet op, lijkt dan ook veel langer over de afstand te doen, maar wellicht is dat niet eens het geval... de auto gewoon voor de deur geparkeerd bij Lisidunahof, er stond al een andere auto en deze mevr had al aangebeld, want je kan rond die tijd niet naar binnen rennen maar moet aanbellen en wachten tot er open gedaan gaat worden.. Dus gelukkig ging de deur al meteen open... en toen binnen wel rennen en kwam dan al hijgend binnenvallen, waar ze me meteen konden zeggen dat het weer oke ging! En zeiden, jij zou je niet haasten, tja, alleen hier gerend hoor ;) enneh, niet haasten gaat niet in dit geval... je wil er toch zo snel mogelijk zijn, had ik wel een telefoontje gemist, dat het goed ging.. nou ja, kon ik niet opnemen, en was ik waarschijnlijk al net binnen...

Pfffff.... wederom had de HEIMLICH niet geholpen maar de "broekriem-greep" zo noemen we m maar. In januari schoot het namelijk los toen ze hem op zijn bed hadden neergelegd zodat hij kon overlijden, en hem nog even aan zijn broekriem omhoog trokken en verlegden... En nu dacht de verpleegkundige, ik trek m even aan zijn broekband omhoog [had geen riem om nu] en doe hetzelfde als de vorige keer, wie weet... en JAWEL, schoot het los.... BIZAR... Bij het in de stabiele zijligging leggen was het dat eigenlijk gewoon... 

Ik ben naast hem gaan zitten, lag met zijn ogen dicht... rustig was hij. Er was zo wie zo geen enkel moment van paniek bij hem geweest. Das fijn om te horen en ook maf. De arts kwam even later ook nog aan, was teruggekomen van de snelweg die ze was opgedraaid. Alles nagekeken en geen verwondingen door de heimlich... Nu is en blijft het natuurlijk nog even spannend of er wellicht nog een longonsteking komt. We gaan het zien, zelf denk ik van niet. Gevoelsmatig. 
Hij zou wel goed slapen door alle medicatie en energie wat het toch gekost had... 

Geknuffeld met de verpleegkundige, ze hebben het top gedaan met zijn allen, trots.
Dubbele gevoelens zijn er altijd.... "hij mag gaan", maar liever niet op deze manier, stikkend... 

Toen ik een kop koffie kreeg, rook en hoorde hij het wel en kwam omhoog... Nee, deze is voor mij zei ik met een grijns... En hij ging weer liggen en in een diepe slaap.... 
Ondertussen had ik nog wat familie ingelicht en mijn collega. Renée. Jord geappt, dat ik eraan kwam, hij zou terug komen van de training, buren waren er niet.. dus konden hem niet opvangen, en dat ik frietjes ging halen, had zin in een VETTE HAP. Hij kwam dus thuis en zag dat de auto er niet stond. Volgende keer, hoop niet dat het nodig is, kan ik de trainer te pakken krijgen of ik vraag een ouder van een voetbal vriendje er naar toe te gaan, maar wilde hem natuurlijk niet laten schrikken..... hmmm, wat is de juiste manier, dit samen met de kinderen bespreken is het beste denk ik. 

VRIJDAG 6 okt. 
ik had toevallig een vrije dag, was fijn.... kon ik beetje bijkomen, was moe, toch alle emoties. 
s ochtends meteen gebeld naar de groep van JW. Om te vragen hoe het was, alle oke, kreeg net de controles, en ik weet ook, geen nieuws is goed nieuws en kan altijd bellen, mailen etc. 
De specialist ouderengeneeskunde belde op om te vragen hoe het met me ging... we kunnen goed samen en dan is er ook wat zwarte humor.. open gesprekken, duidelijkheid. Fijn is dat. 

S avonds kreeg ik nog een mail dat het goed ging, de zus van JW was geweest en ik zou zaterdag weer gaan. Hij was extra vermoeid en wat meer geslapen over de dag, verder merken ze niet zo heel veel aan hem...

S avonds met vriendinnetje Monique naar "SPIJKERS" {Joost Spijkers & band!} in De Meern, heerlijke avond.
Mooi intiem, dichtbij, passie, gedrevenheid, subtiel, talentvol......

ZATERDAG 7 okt.
in de ochtend voetbal! Jord tegen de koploper {gewonnen!} en daarna einde vd dag rii JW, helpen met avond eten had ik bedacht. Hij zat rustig op een stoel, in de gordel ;) klikt hij zelf vast en los, maar blijft wel daardoor rustig zitten... bijzonder. Geholpen op de groep, altijd fijn om te doen..Andere bewoners helpen, zit ik ertussen en beiden met eten begeleiden, JW en andere dame met FTD. Ze kunnen nog altijd meer mensen - vrijwilligers - gebruiken rond etenstijd... 12 & 17uur... Zijn schone kleding ingeruimd en vieze was weer mee... nog even samen op zijn kamer gezeten, tv aan... gaat hij heerlijk rustig in zijn poang stoel met voetenbank zitten.... 

ik ga altijd weer met een gerust hart naar huis.... hij is in zeer goede handen... 

ZONDAG 8 okt. 
vandaag uitgeslapen, was ook een tijd geleden, ben nog moe, pyjamadag, opruimdag.... en het een en ander uitzoeken, administratie, arghhhh. Spullen voor de stort klaarzetten.... to do lijstje beetje afwerken... lots to doooooo 
Maar eerst lekker relaxed met Jord, ontbijt met koffie/fristi & blueberrymuffin, vonden we beiden wel een ochtendmuffin! 

X Margreet 

* ik heb sinds de eerste keer wel een groepsapp gemaakt waar vrienden & familie inzitten om er meteen 20 te pakken te hebben, te krijgen, kreeg namelijk de eerste keer niemand te pakken.. Nu heb ik deze app niet gebruikt, ook omdat de kinderen er in zitten en ik ze nog niet gesproken had.. toch eerst zien wat en hoe het zou zijn. Ik had ook besloten na de vorige keer, niet alleen rijden maar ja... ik zou nu niet eerst naar huis gaan en op iemand gaan wachten. Omdat het de tweede keer was, was ik toch rustiger merkte ik.. hoe bizar. Maar de realiteit. Misschien toch ook een app maken waar de kinderen niet in zitten waar een paar mensen in zitten, maar ja, dat vinden ze vast niet oke.. de kids, overleggen dus maar... OPENHEID.