ik was uitgenodigd door mn collega Ida om met haar samen naar Dag Mama te gaan, beide 'bekend' met dementie... zij haar vader, ik JW... en verschillende vormen... we waren beide erg benieuwd. Hup snel na het werk de auto in, even langs de kinderen en Ida haalde me op... de voorstelling begint stipt om 19uur!
We waren dus benieuwd - 21/2/18 hoe laat komen we aan? druk op de weg? Hebben we nog tijd om te eten?? Onderweg een mooie ondergaande zon!
Op naar Buren! mooi dorpje. Leuke herinneringen aan. Met de buren naar Buren geweest ooit... maar dit terzijde. Nog wat te eten ergens scoren Wok to go bij de locale friettent! We hadden uiteindelijk nog een half uur..
Wandelend naar de locatie met onze heerlijke wok to go gerecht, we hadden het nog niet op ;)
Dus de zaal in... etend... plek zoekend, volle zaal! Veel vrouwen, niet zo heel veel mannen. Zijn het zorgprofessionals, casemanagers, vrijwilligers, partners, familie van?? Daar was ik wel benieuwd naar..
ik vraag dat wel als ik een lezing geef.. beetje weten wie er zitten en dan kan ik verschillende, andere vragen stellen...
De kleine huiskamer in het 'verpleeghuis', daar speelt het zich af. De worsteling van de dochter naar de moeder toe wordt getoond.. herkenbaar, niet echt van mezelf, daar ik redelijk snel in het acceptatie proces 'ben gaan zitten', worstelingen heb ik natuurlijk zeker gehad.. en nog.. maar dan op andere vlakken, onmacht omdat er te weinig middelen zijn binnen de zorg... Ik herken een aantal partners daarin... dat ze nog zoveel willen van hun lief... maar dat kan niet meer, kijk naar het nieuwe NU.. en nee, dat is niet gemakkelijk, dat is zwaar, verdrietig, eenzaam... en zeker als dan familie het niet wil zien, begrijpen, zeker bij FTD... korte lijntjes met 'personeel', verzorgenden, verpleegkundigen houden! Open communicatie, duidelijkheid, eerlijkheid. Weten waar je aan toe bent. Schuldgevoelens.. tja, je man / vrouw / ouder laten opnemen, wegstoppen? op laten sluiten, vrijheid wegnemen... maar het kan zoveel rust geven, voor iedereen, de 'patient' kan zichzelf zijn, hoeft niet meer op de tenen te lopen...
* als ik niet met iedereen praat, dan hoor ik ook minder... het is 2015, er was een gastvrouw, ze sprak me aan en vertelde dat ze aan JW had gevraagd of hij getrouwd was en kinderen had. JW, strak gezicht, stoicijns, zei niets en liep weg. Maar even later kwam hij terug, tikte haar op de schouder, kwam aan met het magazine die Renée voor ons had gemaakt, met fotos, gedichten, geschreven stukjes.. hij wees toen de kinderen aan en tikte daarna op zijn trouwring, zo van ik ben getrouwd.
- een mooi verhaal! er komt nog veel binnen bij mensen met FTD, begrijpen nog veel. We zijn nu alweer jaren verder en er is veel veranderd ondertussen maar toch nog steeds.. je weet niet wat er allemaal wel en niet binnen komt! Wees bewust met wat je zegt en niet zegt... en hoe je doet... net als bij kleine kinderen die nog niet kunnen praten... denk ik dat ze toch nog veel aanvoelen, voor sfeer... emoties zijn 'verdwenen' was al snel weg...
Er werd vanuit de zaal gereageerd, hoorde achter me volgens mij wat zorgprofessionals... en hoorde ook dat het wel eye openers waren voor ze. Voor mezelf niet zo heel veel, soms is het bij FTD toch ook echt heel anders, de benadering en wat er nog 'is' ... Ik zou zeggen, ga het zien, ga er naar toe, kijk of het in de instelling getoond kan worden, er is veel mogelijk!
* KIJK OP DE WEBSITE : Oud Worden met Zorg https://oudwordenmetzorg.nl
Als (gepromoveerd) psychologen, artiesten en voormalig mantelzorgers nemen we u mee in de wereld van dementie. Zodat het leven met dementie zoveel mogelijk een gelukkig leven kan zijn. Voor iedereen.
De voorstelling
‘Dag Mama’ gaat over een vrouw, die zichzelf aan het verliezen is. Met de brandende vraag voor dochter hoe daarmee om te gaan.
Het stuk speelt zich af in de nieuwe leefomgeving van moeder: haar kamertje in het verpleeghuis. Hier moeten de werelden van moeder, dochter en zorgprofessional samenkomen. Dit blijkt niet eenvoudig.
– U kunt DAG MAMA zowel boeken op uw eigen locatie als in het bijzondere theater van de makers, Kunsthof de Heuf in Buren (centraal gelegen – nabij A2/A15)
– DAG MAMA is geaccrediteerd door accreditatiebureau Kwaliteitsregister V&V en Register Zorgprofessionals
Opzienbarende theaterlezing met workshop
Door middel van de prachtige muziek en levensechte scenes kruipt de toeschouwer in de huid van de mens met dementie. Men beleeft én begrijpt als nooit tevoren wat de ziekte met hem (of haar) doet. Niet eerder kwam het zo dichtbij. Met tranen in de ogen en een glimlach op het gezicht wordt de mens met dementie in het hart gesloten.
Na deze indrukwekkende eye-opener volgt een opzienbarende theaterlezing met interactieve workshop waarin de belangrijkste inzichten, handvatten en omgangsvormen worden aangereikt om aan te kunnen sluiten bij de belevingswereld en het beschadigde brein van de mens met dementie. Telkens is er de belangrijke terugkoppeling naar het theaterstuk.
Dementie heeft niet enkel een enorme impact op de client, maar ook op de naaste, de zorgprofessional en hun onderlinge relatie. Daarom vertolkt ‘Dag Mama’ álle partijen. Ieders worsteling wordt zichtbaar, begrijpelijk en hanteerbaar. Duidelijk wordt dat naaste en zorgprofessional van onschatbare waarde zijn voor de mens met dementie, én elkaar. Het is dan ook bijzonder dat zij de mogelijkheid hebben het programma samen bij te wonen.
Oud Worden met Zorg ook op facebook : https://www.facebook.com/oudwordenmetzorg/
Oud Worden met Zorg ook op Twitter : https://twitter.com/OwZorg
* Heb het doorgegeven aan Lisidunahof, Beweging3.0 wellicht een mooi idee voor het personeel, mantelzorgers, vrijwililgers...
X Margreet
TIP!
Ik volg al jaren Teepa Snow, Amerikaanse, zij benaderd mensen met dementie ook op een mooie manier, slimme tips met bv douchen, heeft daar filmpjes over, geeft lezingen, maar is een beetje ver weg.. een kijkje waard op haar website, en you tube filmpjes. http://teepasnow.com
http://teepasnow.com/about/about-teepa-snow/
As one of America’s leading educators on dementia, Teepa Snow’s philosophy is reflective of her education, work experience, available medical research, and first hand caregiving interactions. Working as a Registered Occupational Therapist for over 30 years her wealth of experience has led her to develop Positive Approach® to Care techniques and training models that now are used by families and professionals working or living with dementia or other brain changes throughout the world.
Reactie plaatsen
Reacties