Zaterdag een bijzondere dag, Jord moet voetballen in Leusden, om de hoek bij JW. Zou het wat zijn als ik even langs ga bij het voetballen met JW. Zou Jord dat willen, overleggen dus.. hij heeft zijn vader al heel lang niet live gezien.. maar als ik het niet vraag weet ik het niet, als ik het wel vraag, zou hij wel eerlijk durven zeggen wel of niet...
gelukkig, durft hij alles eerlijk te zeggen. Ben zo blij dat allebei de kinderen dat doen. Nou "kinderen" : puber & jonge vrouw ondertussen. De openheid en dat je alles mag zeggen want zo voel je dat brengt en geeft ons zoveel. We zijn een mooi stel zo bij elkaar.
Had het ook al met de EVV-er van JW erover gehad, om hem een keer mee te nemen als we in Leusden zouden spelen. Wist niet wat Jord zou willen, daar hij ook niet meer mee gaat naar JW, maar niet vragen moest ik zeker niet doen. En hij wil wel dat ik JW haal. Mooi, ik begrijp het wel, het is anders als je aan het sporten bent, als hij meegaat naar de groep dan is er geen interactie, of heel weinig, en nu lekker sporten en papa kijkt even, niet de hele wedstijd, zo wie zo even afwachten of het lukt wat het ging weer minder met JW, wegraking gehad, erg moe, slaapt meer, in ieder geval de rolstoel mee. Hij heeft zich de laatste tijd ook zo uitgeput.. lopen, lopen, lopen, lopen, ff zitten en dan weer lopen, lopen, lopen... gaat achteruit.
Veel mensen met FTD overlopen zich, en thuis vaak ook nog fietsen, uren fietsen...
Ik heb de ouders van het voetbal al ingelicht. Dan weten ze het, en ook dat als de jongens thuis komen en zeggen dat JW er was, dat het ook klopt.... Vind het stoer & heel mooi van Jord. Wat een mooie vent hebben we toch op de wereld gezet!
Vandaag ook de FTDlotgenotendag te Utrecht, over VERLIES & ROUW. Mariken Spuij komt spreken en we gaan met elkaar in gesprek. Mooi. Wordt een mooie dag. Ik kan gelukkig van te voren het een en ander neerzetten bij het RODE KRUIS, voordat ik naar de voetbal ga, want ik ben misschien net niet op tijd terug en moet ik alles snel snel doen. Fijn dat het kan. Altijd prettig bij het Rode Kruis. www.marikenspuij.nl www.toppzorg.nl
Het was even spannend of de wedstrijd wel door zou gaan, het was bere-koud en de wedstrijden van de jeugd onder de 11 jaar al afgelast. Maar... het ging door! Skibroek meegenomen voor JW. Niels en ik gingen hem samen ophalen.. want in mijn autootje past nu geen rolstoel meer ;) Ik samen met verpleegkundige JW even omgekleed {inco} en toen de auto in. Hij gaat altijd heel relaxed in auto's zitten. Nu deed hij niet meteen zijn gordel om. Moest ik hem echt bij helpen. Ik achter t stuur. Vertrouwder dan naast Niels. De jongens stonden op het veld, gingen net starten, gelukkig was er een huisje naast het veld waar we tegenaan konden staan. JW zijn vader was er ook, en we stonden met z'n drieën om JW heen.. ik ervoor, zijn vader links, Niels rechts. Bijzonder. Zo kon JW nergens naar toe, en stond hij wat warmer. De wind was zo ijzig koud. Wat foto's gemaakt door 'voetbalvader' Marco. Jord speelde rechtshalf dit keer, ze moesten tegen de koploper, en wat ze niet wisten was dat dit team vorig jaar nog niets had verloren. Tja, dat had de coach niet gezegd. Ze gingen goed van start! 0-1, 0-2... er hadden er zelfs nog meer in gekund, 1 doelpunt afgekeurd doordat de lijnrechter zei : buitenspel, waren wij het niet mee eens ;) Jord werd gewisseld en kwam er aan onze kant uit. Papa een kus, samen op de foto, die hebben we in de pocket! en een foto met 3 generaties! de 3 j's zei iemand, ja dat klopt! hahaha.
RUST. JW had heel lief een zak met chocolade mini's om uit te delen, verpleegkundigen van de afdeling hadden dit geregeld, deze zak aan een vriendje van Jord gegeven, Jord was al doorgelopen. Pijn ook in zijn voet, had iemand op afgezet. En waren een aantal jongens die JW een hand gaven, en vroegen hoe gaat het. Vond ik superster, ze kenden hem ook nog gezond... ze vonden het fijn voor Jord, waren ook blij dat het doorging. Mooi als ouders er met hun kinderen ook over praten. We liepen met zijn drieën naar de auto, JW in de rolstoel, Niels duwde de rolstoel.
De vader van JW bracht JW terug, kon hij gaan eten en daarna zijn bed even in. Uitrusten, veel prikkels te verwerken, hij stond ook te dralen achter me, maar lachend en blij oogde hij, keek mooi uit zijn ogen. Tja, we weten niet wanneer we daar weer moeten voetballen, wel een keer nog in Amersfoort en Woudenberg, is in de buurt maar toch, dit was een supermogelijkheid. Heel fijn!
Wij zouden later de rolstoel terugbrengen en de wastas halen. Uiteindelijk deed Niels dit alleen omdat ik dan sneller weer in Utrecht zou zijn voor de lotgenotendag. Zo lief!
Ik was dus zo'n 20 minuten later dan de start van de lotgenotendag. Er kwamen nog mensen binnen, en Mariken was er nog niet, alles was neergezet door andere vrijwilligers, lotgenoten en bestuur. Ik had het s ochtends vroeg al gebracht. Mooi dat het kon, voor Kokkie had ik bloemen en een vaasje gekocht, omdat ze altijd zo goed zorgt voor ons! Ze was er heel erg blij mee. Kokkie is al jaren vrijwilligster van het Rode Kruis Utrecht en een vertrouwd gezicht voor ons allen.
Het was een bijzondere middag, voor Mariken ook, om te horen waar we allemaal tegenaan lopen in het proces van rouw... dubbel rouw, extra rouw, verlies om je partner, ouder, familie maar niet alleen maar lichamelijk maar juist eerst geestelijk.. je partner ben je kwijt en je kan er niet over praten met degene met wie je dit wil doen. De presentatie komt nog online te staan op de website vd FTDlotgenoten. Er is altijd tijd te kort... iedereen wil graag vertellen, gehoord worden, erkenning en herkenning van situaties, tips horen, of gewoon een arm om je heen. Mariken en ik zijn al anderhalf jaar van plan om ook samen te gaan zitten om te kijken wat we kunnen doen voor de FTDLotgenoten, FTD etc. Door haar nieuwe praktijk is dat opgeschoven, maar gaat er zeker komen.
9 juni de volgende dag, MINDFULNESS met Lize Jiskoot, de aankondiging staat al op de website : https://www.ftdlotgenoten.nl/index.php/nieuws/69-media/348-zaterdag-9-juni-2018-42e-ftdlotgenotendag
X Margreet
Reactie plaatsen
Reacties