Mensen hebben soms geen flauw benul....

In een centrum waar ook jonge mensen wonen met dementie is het belangrijk dat men dit allemaal weet, dat men weet dat er veel verschillende vormen zijn en dat deze dus dan ook verschillen. Er wonen oudere mensen met ouderdoms dementie, vasculaire dementie, Alzheimer, Lewy body, parkinson, Huntington,  Semantische Dementie, combinaties & Jonge mensen met Alzheimer, FTD P.P.A, S.D. e.d. 

Mensen die de vorm FTD hebben zijn vaak nog heel erg slim, er komt nog veel binnen wat ze op slaan & heeft niets met het geheugen verlies te maken. Ze slaan ook wel dingen op wat het handigste uitkomt ;). Het komt dus geregeld voor dat ze van alles horen! Zo ook als ze een code horen, of horen waar iets ligt? dan gaan ze op hun doel af. Zoals sleutels om te kunnen weggaan. Om te wandelen, om naar huis te gaan... In het begin toen JW er woonde was er minder oog voor, er stond bij de code kastjes, toets jaartal in.. tja, dat weten ze nog, zeker in het begin nog wel, of ze komen erachter en hup : weg was JW. De dame van de linnenkamer zei de code naar de linnenkamer hardop, dit was toen we voor het eerst kwamen, JW sloeg het op en meneer was weg via de linnenkamer, keuken, niet om naar huis te gaan maar gewoon om buiten het geijkte rondje te lopen wat hij altijd al liep met de dagbesteding.  Hilarisch als je weet dat het goed gegaan is, en goed gaat. Maar niet fijn als hij niet te vinden is... Ook las JW in het begin, op de deur: deuren bij brand met handen openen, tja, dat kan ook als er GEEN brand is. Hij is toen wel regelmatig ontsnapt, en zelfs dat de politie ingeseind moest worden, burgernet! Dan vroegen ze aan me, mogen we zijn foto doorgeven, natuurlijk als hij maar veilig thuis komt! 

Je krijgt dan een MIC melding, hmmm, in het begin van de opname wordt je 'doodgegooid' met afkortingen die je als partner of familie nog helemaal niet kent, een MIC melding via de mail. MIC staat voor Melding Incident Client. 

De afgelopen tijd is de code dus veel en vaak veranderd bij de ingang/uitgang want er waren een "reeks ontsnappingen" ... dit werd al snel ondervangen door de code dus te veranderen en eerst per dag... en later per... aantal dagen, weken, gelang hoe het ging. 
Er moest dus beter opgelet worden dat bepaalde bewoners niet achter het bezoek gingen staan om de code mee te lezen. haha, tja.. dat gebeurde heel vaak. Mooi eigenlijk & ook verdrietig. Want ze willen graag naar buiten om te wandelen of toch om richting het oude huis / thuis te gaan. In het begin - jaren geleden - werd de code ook wel eens geroepen naar bezoek die weg ging, dit is nu echt niet meer aan de orde, ze gaan er heel secuur mee om, moet wel. JW was van de winter naar buiten gelaten in zijn overhemd... door andere bewoner, bij de receptie zat op dat moment niemand meer.

Ze zijn ook zo slim om het te doen om momenten dat het personeel druk is... of dat er op dat moment minder mensen staan. Je moet zo anders denken als je mensen met FTD op de groep hebt. Creatief, inventief, meebewegen, duidelijk zijn... flexibel...wat ze in 'hun kop hebben' gaat er eigenlijk niet meer uit... afleiden...  zie de mogelijkheden, zoek oplossingen voor dat moment ;) 

Maar wat ik wilde vertellen, ik loop dan met iemand naar buiten, ik wist de nieuwe code nog niet en er zat niemand meer bij de receptie, dus vroeg aan deze mevr. was 2 x een mevr waar dit bij gebeurde, of ze de code wist. 
Ja, zei ze, het is zo vervelend dat er iedere keer een andere code is. Tja, dan heb je me natuurlijk, ik vertelde rustig dat ik het juist wel fijn vond en vind want dat mijn man een paar keer zo naar buiten is gegaan en laten gaan door andere bewoners. En bij de snelweg in de buurt liep en door een oplettende burger is gevonden die de politie heeft gebeld, in de winter in zijn overhemd.
adequate agent die dacht die meneer woont vast in Lisidunahof. Want JW kan het niet zelf vertellen, zit er in zijn kleding wel een label. Dan ook wel weer handig. 

Dat ik het juist fijn vind en dat het voor ieders veiligheid is. Dan maar een keer de code vragen. Tja, dat begrepen deze 2 dames dan toen wel. Dat ze daar niet echt bij stil hadden gestaan. Snap ik ook wel, maar dan is het fijn dat je ze dat wel kan vertellen, en meteen een visite kaartje gegeven om zo dan de FTD weer te laten zien. Ik zag dat er geen folders meer in het rek staan over FTD, deze ga ik eerdaags even aanvullen, even een stapel meenemen. Ook folders ontvangen dat kan! stuur me een bericht en dan stuur ik ze op! Kosteloos. Een donatie vinden we altijd fijn bij de FTDlotgenoten, daar kunnen we weer de folders van maken, de lotgenootdagen van organiseren, ruimte huren en koekjes kopen! die vinden vaak goed aftrek! zeker ook als er een partner met FTD meekomt! Die zien we vaak opstaan en gaan... richting de zoetigheden. 

En ja, ook ik sta wel eens bij de receptie en denk, sjips de code, ik weet m niet, is nieuw, en er is niemand meer bij de receptie, dan staat er een telefoon waar je mee kan bellen met de dienstdoende hoofdverpleegkundige en krijg je de code... en kan je naar buiten wandelen... veiligheid voorop! FIJN!!! 

Het is anders werken als er ook jonge mensen wonen met dementie... ze zeggen wel, het is nooit saai! zeker als er mensen met FTD wonen niet! Kunnen mooie bijzondere boeken over geschreven worden... {ik ga het doen!} 

X Margreet 

* de foto met ' toets' jaartal is een code kastje die bij de ingang van buiten naar binnen zit, in het halletje.
In het centrum zelf staat dit niet meer bij de codekastjes, voorheen wel. Al doende leert men ;) 

* het is dan ook belangrijk dat flexwerkers weten met welke doelgroep ze werken, even invallen en helpen? hmmm, dan zijn de mensen met FTD weer erg gevat en slim, weten ze precies bij wie ze wat wel en niet kunnen doen, op welke tijden en momenten.