en Maarten is natuurlijk nog meer, broer van Remon & zwager van Aafke, zoon van Cisje & Theo, neef, vriend, schoolvriend, maatje, collega, buurjongen etc etcetera... zoveel mensen die hem kenden, lief hadden.... en langzaamaan hem al kwijt raakten door de FTD....
op 18 november 2017 is Maarten overleden.
Ze hebben onder andere aan het programma Voor Ik Het Vergeet meegewerkt.
Sandy wilde zo graag ook meer bekendheid geven aan wat is nou FRONTOTEMPORALE DEMENTIE.
En zeker op deze zeer jonge leeftijd! Dat er ook bij artsen een belletje gaat rinkelen als ze er niet uitkomen wat er nou aan de hand is, zou kunnen zijn, awareness...
We hadden veel contact, wat en hoe zou dat gaan, zo'n opname, gezegd luister naar je gevoel en geef goed aan wat je wel en niet wil. Je hebt straks ook een mooi document voor Eva.
Sandy heeft ook aan een aantal artikelen meegewerkt en items op de TV. KANJER!
En nu.... verder.... zonder Maarten, maar met veel mooie herinneringen die hopenlijk de overhand gaan nemen en weer terugkomen, want soms zijn ze even weg... Fijn is het dan dat er veel foto's zijn, bewegende beelden & stemgeluid.
Ik heb nog een mooi gedicht, kan er even niet opkomen, plaats ik nog, kreeg ik van een vriendin.
♥️
TIJD
Ik heb een oude klok vol tijd,
vol tijd die is geweest.
De tijd, die ben ik kwijt,
die is voorgoed voorbij.
O nee! Die is voorgoed van mij.
Want die heb ik beleefd.
-Sjoerd Kuijper-
♥️
Met toestemming van Sandy mocht ik deze foto's plaatsen.
....
Op YOU TUBE staan een aantal filmpjes & items van en door Sandy, hier zijn er alvast een paar... :
EVA - filmpje gemaakt door Sandy geplaatst op & gezongen door Maarten.
Sandy bij RTL Late Night
Maarten zingend voor Eva
Vlog van Alzheimer Nederland over hoe t ging met Maarten na de aflevering van Voor Ik Het Vergeet
9 crimes - Zang Maarten, piano / rap Wouter, beeld-edit Remon 23/3/2010
Artikel VROUW
Artikel Brabants Dagblad. 
Sandy schreef zelf onderstaand bericht op de facebookpagina ; Maarten, Voor Ik Het Vergeet.
Lieve familie, vrienden en volgers.
De afgelopen periode was ik zelf niet in de gelegenheid om dingen met jullie te delen, jullie berichten te lezen of me te begeven onder de mensen. Toch wil ik nu ook iets van mezelf laten horen.
Tot het laatste moment zijn jullie betrokken geweest bij ons gezin, maar vooral bij Maarten. Jullie liefdevolle berichten gaven ons steun en kracht om door te gaan in deze moeilijke tijd. Daarom wil ik ook de laatste dagen van Maarten zijn leven met jullie delen.
Dinsdag 14 november was de dag waarop Maarten ziek werd. Ik zag het direct toen ik hem die dinsdag ochtend aantrof en binnen een paar minuten was er al een arts aanwezig. De conclusie was direct dat hij goed ziek was, maar er kon nog niet direct gezegd worden wat er precies aan de hand was. Ze konden zijn longen namelijk niet goed beluisteren, maar Maarten had wel al hoge koorts. Woensdag zakte de koorts en hadden we nog een klein beetje hoop dat het allemaal met een sisser af zou lopen. Echter veranderde deze hoop direct toen ik hem donderdag weer zag. Ik wist meteen dat het foute boel was en had direct het vermoeden dat hij het niet zou overleven. Hij was zo aan het vechten en het kosten hem zoveel energie, terwijl ik zag dat hij te zwak was om er tegen te vechten. Kort daarna werden mijn gevoelens bevestigd door een arts en werd er een longontsteking geconstateerd. Maarten is in de nacht van 18 november overleden aan de gevolgen van een longontsteking. Hij heeft gevochten en gestreden, maar hij kon het gevecht niet winnen. Zijn laatste zucht kan ik nu nog horen, maar het was zijn verlossing. De enige manier om te ontsnappen aan deze vreselijke ziekte en deze vreselijke strijd. Ik kan hem nog niet missen, maar ik weet dat er geen andere uitweg was.
De dagen daarna waren zwaar, heel zwaar. Besef kwam nog niet, maar ik wilde alles tot in de puntjes geregeld hebben voor Maarten zijn afscheid. Vaak zat me dat behoorlijk in de weg. Vooraf vele nachten gemist en daarnaast een dochter om voor te zorgen en om te steunen. Gelukkig is het me gelukt om het laatste afscheid precies zo te regelen als ik dat wilde. Ik hoop dat Maarten vanuit de sterrenhemel (zoals Eva het noemt) meegekeken heeft. Ik heb dit met het laatste beetje energie wat er nog in me zat en met een heleboel liefde voor hem gedaan. Tijdens de herinneringsdienst blijkt er een grote vlinder naar binnen gevlogen te zijn. Dat moet Maarten geweest zijn!
Overal heb ik berichten voorbij zien komen op Facebook, messenger, whatsapp enz. maar het zijn er echt duizenden. Ooit zal ik alles gaan lezen, maar op dit moment heb ik mijn rust nodig. Toch wil ik iedereen bedanken voor al het medeleven en alle steun. Ook de vele kaarten, prachtige bloemen en mooie cadeautjes voor Eva doen ons goed.
Tijdens de herinneringendienst bleek het enorm druk te zijn. Zelf heb ik hier echter weinig van meegekregen. Toch wil ik iedereen bedanken voor zijn of haar komst en de bijzondere woorden, cadeautjes en foto’s die achtergelaten zijn voor Eva. We zijn nog lang niet door de stapel heen, maar meerdere momenten per dag pak ik er samen met Eva iets uit en gaan we het samen lezen of bekijken. Bijzondere woorden, bijzondere cadeautjes en mooie foto’s. Het kan niet anders dan dat Eva haar papa ook zal herinneren als een geweldige man. Ook de vele donaties die er gedaan zijn doen ons goed, wat een prachtig bedrag hebben we voor Alzheimer Nederland bij elkaar gekregen. Er moet gewoon een medicijn komen, want zo’n lijdensweg gun ik niemand! Voor nu leg ik het bijltje er even bij neer, maar mijn strijd is nog niet gestreden. Ik zal me in blijven zetten voor deze vreselijke ziekte.
Alles is gefilmd, dus op een later moment zal ook voor mij duidelijk zijn wie deze avond voor Maarten aanwezig waren.
Het laatste afscheid is heel bijzonder geweest. Eva wilde overal bij zijn en ik ben blij dat ik vooraf goede adviezen hierin heb gehad. Zelf heeft ze de kist geschilderd en gekleurd, samen zijn we erbij geweest toen Maarten in de kist gelegd werd. Samen hebben we Eva haar tekening in de kist gelegd (die op Maarten zijn kaart staat) en samen hebben we de kist gesloten. Bijzonder hoe kinderen hiermee omgaan. Ze had een bepaalde rust over zich en vond alles “mooi” en interessant. Samen met Maarten zijn vader en broer, Maarten zijn oom en beste vriendin en mijn broertje heb ik Maarten in het graf laten zakken. De tranen golfde over mijn wangen en ineens besefte ik wat er allemaal gebeurd was. Dit was zijn enige uitweg, maar wat is het leven toch ontzettend oneerlijk!
In het bijzonder wil ik nog mijn moeder bedanken. De afgelopen jaren is ze er dag en nacht voor me geweest. Vooral de laatste week was ze er 24/7 en heeft ook zij vele nachten gemist om naast me te kunnen staan en me op te kunnen vangen. De allerliefste moeder die ik me maar kan wensen.
Ook mijn vriend wil ik enorm bedanken. Hij heeft niet direct naast me kunnen staan, maar heeft mij zo goed als hij kon gesteund vanuit de zijlijn. Zonder hem had ik niet gestaan waar ik nu sta!
En niet te vergeten Eva. Die heeft me er de afgelopen jaren ook doorheen getrokken en heeft het afscheid ook een bijzonder tintje gegeven. We konden namelijk ook nog lachen in deze moeilijke tijd, dankzij de humor van Eva. En geloof me… die humor heeft ze niet van een vreemde!
En natuurlijk alle andere familieleden en lieve vriendinnetjes en vrienden.
Ik heb dit pad alleen maar kunnen bewandelen dankzij deze geweldige mensen om me geen. Dit zal ik nooit vergeten!
Sandy
Reactie plaatsen
Reacties
Bedankt voor het plaatsen van de berichtjes op de Facebook ftdlotgenoten site
Op ftdlotgenoten.nl en hier op je blog Margreet
Maarten was een zoon om trots op te zijn en dat zullen we ook altijd blijven
Zijn mooiste kado aan ons was zijn dochtertje Eva
Lieve Cisje, dank je wel, geen dank natuurlijk, heel graag gedaan. Trotse oma & moeder voor altijd! Dikke knuffel & liefs Margreet