De titel zegt het al, pas op de plaats ; )
Het is nu bijna 3 maanden geleden dat JW is overleden, ben daarover ook een blog aan het schrijven, die volgt...
Ik dacht, moet even een bericht, stukje schrijven over hoe het nu met mij gaat. Ik krijg nog steeds vele lieve berichten.
Heb hele lieve mensen om me heen, onze kinderen, Niels mn vriend, vriendinnen, familie, buren.... en niet te vergeten collega's, en minder bekende mensen die een praatje met me maken. Soms weten ze het nog niet, dan schrikken ze, maar zie ze ook denken of ze zeggen het... t is goed zo. Tuurlijk is t niet goed dat iemand deze ziekte heeft gekregen, maar na alles was en is het oke zo.
Het is een lang, lang rouwproces. Nu komt en is er 'rust'.
Regelmatig krijg ik ook berichten, voorzichtige berichten of ik weer een lezing e.d. wil geven. Ik heb op 4 december een congres 'gedaan', dat kwam zo dichtbij, ging plenair ook over palliatieve sedatie, poeh. Heb daar ook nog een vraag beantwoord van een bezoekster, verpleegkundige. Blij was ik dat mn vriendin Chet mee was. Ben al gevraagd voor december 2020. Daar heb ik JA op gezegd, nog lekker ver weg. Ik geef samen met Freek Gillissen les voor het Kenniscentrum Dementie op Jonge Leeftijd, dit vind ik heel leuk om te doen, daar staan de lessen ook al voor gepland in 2020. Makkelijk in te plannen voor mij, kan ik schuiven op mijn werk, krijg ik er de ruimte voor.
Wel is het zo dat ik voorlopig niets extra's ga doen... Ik merk nu hoeveel energie het me kost op het moment en heeft gekost {8 jaar zeker} sinds de diagnose op een missie gegaan en kan dan moeilijk nee zeggen... omdat ik merkte dat het voor veel mensen prettig was, de openheid... FTD op de kaart zetten. Of eigenlijk, ik wil mijn energie even in wat anders steken.... een balans zoeken en vinden. Ik merk dat ik nu pas, nou ja, zo lang geleden is het natuurlijk niet, maar dat ik nu pas merk dat ik ruimte krijg voor mezelf, echt ruimte, want alle jaren. Zeker toen JW al opgenomen was had ik wel meer tijd en ruimte. Het is bijzonder om te merken dat er toen toch nog steeds minder me-time en echte ruimte was voor mezelf. Dat komt nu, merk ik.... daar ik niet meer stand-by hoef te staan, niet meer 24/7 aanstaan...
Ik luister altijd goed naar mezelf, wat zegt mijn gevoel, wat zegt mijn hart.
Dat zegt nu..... even pas op de plaats
Ik dacht ook, het is goed dat ik het uitspreek, hardop: loud & clear, opschrijven & delen!
Donderdag ben ik begonnen met een opleiding, dat gaat ook tijd, energie van me vergen, ben geen studiebol, meer een praktijkmens dus dat zal niet geheel vanzelf gaan, ook al is het ook veel praktijk en lering. Wil me daarop focussen.
Mijn geheugen is op het moment een Z E E F! of een klein vergiet.
De 'overgang' {tja, ook begonnen} en het verlies van JW zal daar zeker mee te maken hebben, ik weet nog dat na het overlijden van mijn vader dat ik ongeveer een half jaar een zeef was, onthouden van de normaalste dingen, of iets wat ik had gehoord in de wandelgangen, wat voor mij de normaalste zaak van de wereld is. Ben dus minder attent naar mensen, oops... sorry.
Ik zeg tegen vrienden op de app. of messenger bijvoorbeeld, als ik niet snel reageer app nog een keer.... begrip overall natuurlijk.
Ik moet echt mijn afspraken in de agenda zetten, dat ik en betaling moet doen, of een boodschap. Met pen iets op mijn hand schrijven... eieren. Op tijd tanken haaha.. ben gewoon niet zo heel scherp zo nu en dan!
Hieronder een paar foto's gemaakt uit het boek van Francine Oomen - "Oomen stroomt over" {help de overgang, hoe overleef ik dit...} Hilarisch, herkenbaar en fijn om te in te zien en te lezen.
De FTD lotgenotendagen blijf ik nog organiseren, facebook berichten, de nieuwsbrief..... en hand- en spandiensten, maar merk wel dat ik het ook wel lekker vind om gewoon op de zaterdag bij Jord bij de voetbal wil kijken en ja, dat vind hij nog steeds prima! En ff geen FTD!!! { de FTD lotgenoten kunnen nog steeds vrijwiligers 'gebruiken' aanmelden - er komen verschillende 'vacatures' aan}
Dat ik even niets hoef te regelen en te organiseren...
Weet dat er mensen zijn die mee willen helpen maar nu nog niet kunnen, hoop dat er steeds meer mensen opstaan die de FTD op de kaart 'durven' & kunnen zetten. Want het is belangrijk dat er veel verschillende verhalen verteld worden, de verschillende 'soorten' FTD, en de verschillende mensen... uitingen.. meegaand, agressief, boos, lief....
Daar er verschillen zijn en veel overeenkomsten! Rode draad van herkenning & erkenning.
Genoeg te doen, in huis, de praktijk aan het opruimen, ruimte maken in mijn hoofd door op te ruimen. Ik kom daar nu meer aan toe, omdat er nu meer rust is, er zijn wat dingen afgehandeld, en de komende weken hoop ik meer af te ronden, dat gaat ook rust geven, heb ik op het ogenblik wel stress van.
Ondertussen kom ik meer toe om echt af te spreken met vriendinnen... RACOON kaartjes gescoord, naar de sauna, bios en even helemaal NIETS doen... dat je denkt, tjeee, zit ik nog steeds op de bank onder mijn lekkere dekentje met een kop T of koffie...
Die was, die doe ik straks wel. Renée het huis uit al... & Jord trekt ook steeds meer zijn eigen plan met vrienden, vriendinnetje...
Heb zoveel vrienden waarmee ik wil afspreken en iets doen, wat ik de afgelopen jaren toch minder heb gedaan...
Soms voel ik me wel alleen, want dan is vriendlief in zijn eigen huis, of aan het werk {onregelmatig} Kan genoeg mensen bellen of langsgaan, maar merk dat het nog wel fijn is om thuis aan te rommelen. Probeer nu iedere dag wat te doen. Heb namelijk veel spullen, spullen die ook overbodig zijn. Morgen komt er een kennis langs om heel veel mee te nemen voor een gezin die het kan gebruiken. Goeie stok achter de deur om op te ruimen! Die heb ik soms nodig.
Alle jaren, 7 na diagnose en ook zeker een jaar ervoor, veel niet gedaan, gezorgd.... voor de kinderen & JW, beetje voor mezelf.
In de nazomer met Niels en het kampertje op pad, eerst de 'bus' opleuken, helemaal zin in.
Spanje here we come, nieuwe avonturen.
Dus voor nu... even geen afspraken maken met 'derden'.... maar met mezelf, de mensen om me heen! Dichtbij me.
Even niet zorgen voor 'anderen'.... maar lekker een borrel drinken met, skiën met collega's, gewoon leuke dingen doen!
Liefs Margreet
- misschien plaats ik er nog wat bij... als ik het nog eens rustig overlees..
Reactie plaatsen
Reacties
Margreet geef jezelf de tijd. Iedereen doet het op haar/zijn eigen manier. Luister naar je eigen hart.
Ik wens veel sterkte en levenslust.
Lieve Marianne, doe ik! zeker, maar is fijn om het even hardop uit te spreken, komt goed! leuke dingen doen.... X Margreet
Heel mooi verwoord Margreet en recht uit je hart 👍
Lieffff. Thanks Louis 😊💋
Mooi Margreet! Dicht bij jezelf, daar is het te doen! Altijd.